Zwykły, poważny człowiek wie, że świat jest rzeczywisty. Znajduje go, gdy budzi się w nim świadomość, i wie, że nie wymyślił sobie jego istnienia. Ten świat czekał na niego, zanim człowiek się narodził, wie o tym, że gdy będzie się przygotowywał do opuszczenia ziemskiego miejsca, świat ciągle tu będzie, aby go pożegnać. Dzięki głębokiej mądrości życia jest mądrzejszy niż tysiące ludzi, którzy wątpią. Stoi na ziemi, czuje wiatr i deszcz na twarzy, i wie, że jest to prawdziwe. Co dzień widzi słońce i gwiazdy w nocy. Widzi ostre światło błyskawicy wylatującej z burzowej chmury. Słyszy dźwięki natury i płacze z ludzkiego bólu i radości. Wie, że to wszystko jest prawdziwe. W nocy leży na chłodnej ziemi i nie obawa się, że ona zniknie lub zawali się podczas jego snu. Rano grunt nadal będzie pod nim, niebieskie niebo ponad głową, a skały i drzewa wokoło, tak samo jak wtedy, gdy zamykał oczy pierwszej nocy. Tak więc żyje i raduje się rzeczywistością tego świata.
Przy pomocy swych pięciu zmysłów poznaje ten realny świat. Dzięki zdolnościom darowanym mu przez. Boga - Stworzyciela, zdobywa wszystkie rzeczy niezbędne do ludzkiej egzystencji w tym własnym świecie, w którym Bóg go umieścił.
A więc, zgodnie z naszą definicją, Bóg jest również rzeczywisty. Jest absolutnie i całkowicie rzeczywisty, bardziej niż wszystko inne. Wszystkie inne rzeczy prawdziwe są uzależnione od Jego prawdziwości. Ta wielka rzeczywistość - to Bóg. Autor mniejszych i zależnych od Niego rzeczywistości, będących sumą stworzonych rzeczy, włączając nas. Bóg istnieje obiektywnie i niezależnie od jakiejkolwiek myśli, jaką możemy o Nim mieć. Uwielbiające serce nie stwarza sobie Obiektu Chwały. Znajduje Go, gdy budzi się z moralnego upadku o poranku swego narodzenia się z Ducha.
A.W. Tozer z książki Szukanie Boga
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz