Ojcze nasz, kochamy Cię za Twoją sprawiedliwość, uznajemy słuszność i prawość Twych sądów. Twoja sprawiedliwość utrzymuje porządek wszechświata i gwarantuje bezpieczeństwo wszystkich, którzy w Tobie pokładają wiarę. Żyjemy, gdyż Ty jesteś sprawiedliwy i miłosierny. Święty, Święty, Święty, Panie Boże Wszechmocny, prawy we wszystkim co czynisz i święty we wszystkich Swych dziełach. Amen.
W natchnionym Piśmie świętym trudno jest rozróżnić sprawiedliwość od prawości. Z greckiego oryginału bywa ona tłumaczona raz jako sprawiedliwość, raz jako prawość - w zależności od upodobania tłumacza.
Stary Testament wywyższa sprawiedliwość poprzez piękny, jasny i barwny język, jaki cechuje najlepszą literaturę światową. Gdy Pan zapowiedział zniszczenie Sodomy, Abraham wstawił się za sprawiedliwymi w tym mieście, prosząc Boga, by nie działał bez namysłu jak człowiek w krytycznym położeniu: „O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czy Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie”?
Psalmiści i prorocy Izraela przedstawiali Boga jako najwyższego, absolutnego władcę, sprawującego sprawiedliwe rządy. „Obłok i ciemność wokół Niego, sprawiedliwość i prawo podstawą Jego tronu”.(Psalm 97:2). Długo wyczekiwany Mesjasz zapowiedziany był jako ten kto przyjdzie, by sądzić świat sprawiedliwie i wydać narodom bezstronny wyrok. Święci ludzie o czułych sercach, wstrząśnięci niesprawiedliwością władców, modlili się: „Boże, Mścicielu, Panie, Boże, Mścicielu ukaż się! Powstań Ty, który sądzisz ziemię, daj pysznym odpłatę! Jak długo występni o Panie, jak długo będą się chełpić występni”? (Psalm 94) To wezwanie należy rozumieć nie jako usprawiedliwienie osobistej zemsty, lecz jako tęsknotę za zwycięstwem moralnej sprawiedliwości w życiu społeczności ludzkiej.
Tacy ludzie jak Dawid lub Daniel przyznawali się do swej nieprawości, przeciwstawiając ją prawości Boga. W rezultacie ich pokutne modlitwy posiadały wielką moc i skuteczność działania. „U Ciebie, Panie, jest sprawiedliwość, a u nas na twarzach wstyd”.(Dan. 9:7) A gdy długo powstrzymywana sprawiedliwość Boża spłynęła na ziemię, Jan ujrzał zwycięskich świętych, trzymających harfy Boże i śpiewających pieśń Mojżesza i pieśń Baranka, których wspólnym tematem była Boska sprawiedliwość. „Dzieła Twoje, Panie, Boże Wszechwładny są wielkie i godne podziwu! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! Któż by się nie bał, o Panie i Twego imienia nie uczcił? Bo Ty sam jesteś Święty, bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą bo ujawniły się słuszne wyroki Twoje”.(Apok. 15: 3,4)
Sprawiedliwość ucieleśnia ideał moralnej prawości, której przeciwieństwem jest nieprawość; nieprawość jest nieobecnością prawości w ludzkich myślach i czynach. Sądzenie zaś jest zastosowaniem prawości dla osiągnięcia celów moralnych; może ono być dla sądzonej jednostki przychylne lub nieprzychylne, w zależności od tego, czy jej sercem i czynami kierowała prawość czy nieprawość.
Czasami słyszy się powiedzenie: „Sprawiedliwość wymaga, aby Bóg to zrobił”. Jest to błąd w myśleniu i w słowach. Tak bowiem mówiąc, postulujemy że istnieje poza Bogiem jakaś sprawiedliwość, skłaniająca Go do działania. Tymczasem oczywiście nic takiego nie ma. Gdyby taka sprawiedliwość istniała, stałaby ponad Bogiem, gdyż tylko zwierzchnia władza może żądać posłuszeństwa. W rzeczywistości zaś, nie istnieje i nie może istnieć nic takiego, co byłoby poza Bogiem i choćby w najmniejszym stopniu mogło Go zmusić do czegoś. Wszystkie powody, dla których Bóg działa, tkwią w Nim samym. Nic z zewnątrz nie narusza istoty Boga, nic w niej nie ubywa ani się nie zmienia.
A.W. Tozer z książki „Poznanie Świętego”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz